Weekend z Millennium Docs Against Gravity 2018

Kino Charlie w okresie 18-20 maja 2018 r. gorąco zaprasza na przegląd kina dokumentalnego pod hasłem Weekend z Millennium Docs Against Gravity 2018. W tym roku postanowiliśmy uczcić polską kinematografię dokumentalną, która w ostatnich latach podbija festiwale filmowe na całym świecie, niejednokrotnie zdobywając większą sławę zagranicą niż w kraju.

Wśród tytułów znajdą się Książe i Dybuk (nagrodzony na festiwalu w Wenecji) oraz film Call me Tony (wyróżnony na największym festiwalu filmów dokumentalnych na świecie – IDFA w Amsterdamie). Oba filmy będą walczyły w Konkursie Głównym na festiwalu Millennium Docs Against Gravity.Pokażemy również film Turyści w reżyserii Mateusz Romaszkana i Marta Wójtowicz-Wcisło oraz najnowszy film Katarzyny Kozyry – Szukając Jezusa.

PROGRAM:

18 maja (piątek)
18:00 Książę i dybuk (82’) – Polska
19:30 Call me Tony (63’) – Polska

19 maja (sobota)
18:00 Turyści (72’) – Polska

20 maja (niedziela)
17:30 Szukając Jezusa (73’) – Polska
19:00 Blok laureatów konkursu Odcienie Wolności (70’) 


OPISY FILMÓW:

Książę i dybuk
(The Prince and the Dybbuk)


2017, 82 min. 
Reżyseria: Elwira Niewiera, Piotr Rosołowski 
Wybrane festiwale i nagrody: 2017 – MFF Wenecja: nagroda Venezia Classici dla najlepszego filmu dokumentalnego o kinie / 2017 – MFF Mińsk: dyplom w konkursie filmów dokumentalnych / 2017 – FF Triest 

Dokumentalna podróż śladami jednego z najbardziej fascynujących polskich filmowców. Michał Waszyński – rozchwytywany w przedwojennej Warszawie reżyser oraz wpływowa postać europejskiej i amerykańskiej kinematografii. Człowiek, który własne życie zamienił w nieprawdopodobny filmowy scenariusz. Kim naprawdę był Mosze Waks? Cudownym dzieckiem kina, przebiegłym oszustem, czy może człowiekiem, który nieustannie mylił filmową iluzję z rzeczywistością? Ci, którzy mieli szczęście poznać Michała Waszyńskiego osobiście, zapamiętali go jako arystokratę, kłamcę, Żyda – wiecznego tułacza oraz homoseksualistę, który ożenił się z włoską hrabiną. Syn biednego, żydowskiego kowala z Wołynia zmarł w Hiszpanii, jako książę Michele Waszynski – hollywoodzki producent i polski arystokrata na wygnaniu. To on odpowiadał za realizację ponad kilkudziesięciu kinowych produkcji, w tym wielu hitów z Sophią Loren i Claudią Cardinale. Jednak tylko jeden film stał się jego prawdziwą obsesją – „Dybuk”, wyreżyserowany przez niego mistyczny dramat oparty na starej żydowskiej legendzie. Odkrywając po latach niebywałą i spektakularną karierę Waszyńskiego wydawać by się mogło, że osiągnął w życiu wszystko, czego pragnął. Jednak jedna rzecz do końca nie dawała mu spokoju. Waszyński przez lata szukał utraconej kopii filmu, w którym ukrył swoje największe tajemnice.

Call me Tony
(Call me Tony)

2017, 63 min. 
Reżyseria: Klaudiusz Chrostowski 
Wybrane festiwale i nagrody: 2017 – DOK Lipsk / 2017 – IDFA Amsterdam: nagroda dla najlepszego studenckiego filmu dokumentalnego 

Konrad, osiemnastoletni kulturysta, z uporem zabiega o atencję wiecznie nieobecnego ojca. Chłopak mieszka w górniczym miasteczku na południu Polski. Kreując swój wizerunek, inspiruje się aktorami kina akcji, spędza godziny na siłowni i zapisuje się na zawody kulturystyczne. Te wybory prowadzą go jednak do załamania spowodowanego wewnętrznym konfliktem pomiędzy nim samym a wersją siebie, którą stara się stworzyć, aby zyskać akceptację otoczenia. 
Życie Konrada zmienia się, kiedy na nowo odkrywa swoją dawną pasję do aktorstwa. Czy odnajdzie właściwą dla siebie drogę? Film to opowieść o momencie w życiu, kiedy wszyscy oczekują od nas odpowiedzi, a jedyne co mamy to pytania.

Turyści
(Tourists)

Polska, 2017, 72 min. 
Reżyseria: Mateusz Romaszkan, Marta Wójtowicz-Wcisło

Rozważania nad ludzkim dążeniem do zbadania tego, co egzotyczne: połączenie amatorskiego materiału filmowego ze stworzoną na potrzeby filmu eksperymentalną ścieżką dźwiękową techno. Podążamy za grupą turystów, którzy dzielą się osobistymi nagraniami wideo z egzotycznych miejsc, takich jak: Indie, Kuba, Etiopia, etc. Profesjonalny operator filmowy ani fotograf nie uchwyciłby miejsc masowo odwiedzanych przez turystów w tak świeży sposób, jak te amatorskie filmy. Film skłania nie tylko do przyjęcia perspektywy outsidera, ale i – w jej ramach – niemalże psychodelicznego stanu ciągłego niezrozumienia. W jaki sposób możemy prawdziwie poznać przedstawicieli odległych kultur? Czy porozumienie między nami jest w ogóle możliwe? Czy turystyka jest zagrożeniem dla krajów uboższych, czy może jest to wciąż tylko system podróżowania? Co nastąpi po erze masowej turystyki? Czy rzeczywiście można poczuć się jak miejscowy w Afryce i podtrzymywać długoterminowe przyjaźnie poprzez wielokrotne podróże? Czy jest to, najzwyczajniej, kolejne złudzenie ery globalizacji? Film nie jest doświadczeniem konwencjonalnych grupowych wycieczek, ale próbą zrozumienia ludzi, którzy decydują się szukać relacji ze światem w ramach przyjętej struktury – turystyki. Wszyscy jesteśmy turystami

Szukając Jezusa
(Looking for Jesus)

2018, 73 min. 
Reżyseria: Katarzyna Kozyra
Wybrane festiwale i nagrody: 2018 – Visions du Réel Nyon 

Najnowszy projekt Katarzyny Kozyry, do którego punktem wyjścia było zainteresowanie tzw. syndromem jerozolimskim. Cierpiące na tę przypadłość osoby, odwiedzające Ziemię Świętą, utożsamiają się z postaciami biblijnymi, najczęściej z Mesjaszem. Film powstał na podstawie rejestracji podróży artystki do Jerozolimy, podczas których rozmawia z tymi, którzy na początku XXI wieku wierzą, że są Jezusem. 

Pierwsza z podróży odbyła się w 2012 roku. Efektem wyjazdów są setki godzin nagranych wywiadów, zdjęcia miasta będącego sceną religijnych rytuałów. Kozyra rozmawia z fascynującymi osobowościami. Ich historie zostają ułożone w całość, tworząc projekt mówiący o różnym podejściu do wiary, jej miejscu oraz roli w dzisiejszym świecie i wartościach, wokół których budujemy swoje życie.

Działania Kozyry, rzeźbiarki, fotografki, autorki performance'ów, filmów, instalacji wideo oraz akcji artystycznych, przyczyniły się do powstania tzw. sztuki krytycznej, a także miały istotny wpływ na kształt współczesnej kultury, będąc nieraz punktem wyjścia do szerszej dyskusji. W 2013 roku „Huffington Post” zaliczył Katarzynę Kozyrę do grona dziesięciu najważniejszych artystek nowego 
milenium.